2012-10-30 15:00:00
Elini kaldırma Asmin! Yaralı bir sonbahar damlıyor damlardan. Bana bir çiçek adını söyle, ne olur! Sana bir dağ kucakladım, baksana? Dağın adı, gözlerinin ışıltılarında saklı. Çiçeğin adını sen söyle.
Sen bir çocuk yüzüsün Asmin, bir çocuk ol bana. Tarih sakladı benden destanını. Mehtap ardına gizlenen derya gibi. Bütün destanları yazıldı tarihin. Oysa bir Leyla"da sensin Asmin, bir Juliet, bir Julia, bir Zin"de sensin. Mem"i, Ferhat"ı yazdılar da benim dipsiz bir kuyuya düştüğümü kim yazacak? Dipsiz bir okyanusun en girdap yerinde olduğumu kim yazacak? Sen gittin ya şimdi, çocuklara masalları kim anlatacak? Sen gittin ya, şimdi bütün şarkılar yetim kaldı. Oysa ne çok geçerdi adın şarkılarda.
Bir mevsim daha geçiyor Asmin. Bir mevsim daha yine sensiz. Gökyüzü soframa iniyor. Ama gökyüzü ağlıyor ve yürek gözyaşlarından gökkuşağı oluşuyor. Gökkuşağının en güzel renginden çıkıp hafifçe gülümsüyorsun. El sallıyorsun Nursen e. Gökkuşağı sönerken sen de sönüyorsun. Hangisini söylesem, o kadar çok gülümsedin ki her köşesinde Mişan ın. Şimdi bütün ayrılıklarınkinden daha güzel taranmış saçların. Sen sönerken kirpiklerinden biri düşüyor güneşin. Bu kez yıldızlar yerine ayın gözyaşları kayıyor sonsuzluğa. Belki Nursen in şafağına!...
Sevdalar düş olsaydı, yalnız kalmazdı ölüler ve üşümezdi yağmur. Şimdi her yer kar boran oldu Asmin. Rüzgar bile soluksuz esiyor artık. Gökyüzünden en çok kurşun yağıyor. Oysa ne çok severdin sen barışı. Karla kaplı kardelen çiçeğini ne çok ekerdin menekşe saçlarına.
Dediler Asmin öldü. Bir sabah rüzgarıyla karıştı toprak nefesine. Çocuklara bile el sallamadan gitti dediler. En hızlı adımlarla koştum yanına. Sen orada oturuyorsun işte. Gitmedin ya, Mahallenin bütün çocukları etrafına toplanmış seni dinlemekte. Sen bağdaş kurmuş onlara masal anlatıyorsun. Bembeyaz ellerinde hala duruyor, doksandokuzluk tespihlerin. Odanın bir köşesinde Sarya da var.
Bende geleyim mi Asmin? Türkülerinin nefeslerinden soluyayım mı ben de?
Bu gece sen kokuyorsun gökyüzü. Oturup seni özlüyorum. Bu kez o kadar kalın ki kitabım. –A- ile başlayan yolun taa uzağındayım. Yıldızlar da yalnız. Çocuklar koşuyor öykümün en sıcak yerinde. Ey rüzgarım, ey pembe bulutum, bu öykü hep sürecek mi? Hep masallar mı uyutacak aşkları!..
Bana güzel giyinmeyi sen öğrettin Asmin. Doğan çocuğa “hoş geldin”, gidene “hoşça kal” demeyi, gidene gülümsemeyi sen öğrettin. Şarkıları üzmemeyi, bulutlara el sallamayı sen öğrettin. Kavuşmamanın da kavuşmak olduğunu sen!
Şimdi sen gittin ya ilk kez dinlemeyeceğim seni Asmin.
Hoş geldin! Ülkeme…
